ενευθηνούμαι

ἐνευθηνούμαι, -έομαι (AM) [ευθηνούμαι]

έχω σε αφθονία κάτι, είμαι γεμάτος από κάτι («χρυσίου ἐνευθηνοῑτο», Κ. Μανασσ.).